Kanker...en daarna ? 

Het was tweede kerstdag 2023. En nee, dit is niet het verhaal van Flappie. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Ik ontdekte tijdens het douchen een grote schijf in mijn rechterborst. Direct gingen er alarmbellen af en heb ik een afspraak gemaakt bij de huisarts. Die verwees mij gelijk de volgende dag door voor ééndagsdiagnostiek in het Zaans Medisch Centrum. Na een dag vol onderzoeken kwam het hoge woord eruit; ik had borstkanker. Een kwaadaardige tumor van zes centimeter bevond zich in mijn rechterborst. De arts wond er geen doekjes om. Dit zou een zwaar traject worden van een jaar aan chemotherapie, imonutherapie én amputatie van mijn borst.

Totaal overdonderd stond mijn leven ineens totaal op zijn kop. Twee weken later op 13 januari 2024 speelde ik nog voor de  allerlaattse keer mijn show '' Code Rood '. Niet wetende wanneer en óf ik ooit nog terug zou keren naar het theater.  En mijn concert dat in februari stond gepland moest ik cancellen. Twee weken later lag ik aan het infuus in het ziekenhuis voor de chemotherapie..

2024 was een ongelooflijk zwaar jaar voor mij. Het jaar waarin ik niet alleen ernstig ziek werd maar Barry en ik ook uit elkaar zijn gegaan. Het jaar waarin ik mijn relatie, een heel gezond deel van mezelf, mijn haar én mijn borst verloor.

Ik reageerde ontzettend hefitg op de chemotherapie. Op het laatst zat ik in een rolstoel en kwam de thuiszorg mij dagelijks douchen en aankleden. Ik had geen kwaliteit van leven meer en zag de behandeling niet langer zitten. 

In overleg met de oncoloog besloten we te stoppen met de chemotherapie omdat mijn lichaam het niet langer trok. Door naar de operatie. Op 3 september 2024 was het zover en hebben ze mijn borst geamputeerd met een directe reconstructie. Ik heb  ervoor gekozen om dus niet plat te blijven.  Tien dagen later kreeg ik het goede nieuws; ik was schoon. Tranen van opluchting en blijdschap toen ik het hoorde. En nu ? Herstellen !

Het was lichamelijk en mentaal een belachelijk loodzware tijd waar ik doorheen ging . Gelukkig had en heb ik nog steeds goede begeleiding van een medisch psycholoog van het ziekenhuis en het FACT team die bij wekelijks bij mij thuiskomen. Wonderbaarlijk genoeg ben ik mentaal ( al zeg ik het zelf ) heel erg sterk en stabiel gebleven. 

Op dit moment ben ik herstellende van een enorme uitputtingslag  Mijn lijf is compleet op. Met kleine stapjes kom ik vooruit. Dit gaat bij mij veelal gepaard met een hoop frustratie en ongeduld. Maar komen doe ik er ongetwijfeld. 

Ik heb mijzelf als doel gesteld om in het najaar van 2025 weer het theater in te gaan. Met wat precies daar ben ik nog mee bezig. Een show over het afgelopen jaar ?Of toch dat concert wat ik in februari heb moeten cancellen ? Of misschien  wel heel iets anders. Ben je nieuwsgierig geworden en wil je op de hoogte blijven hoe het met mij gaat  ? Hou dan mijn blogs in de gaten.....

Pluk de dag lieve mensen, het kan allemaal zomaar anders zijn. 

Liefs Patricia