Kanker...en dan ? 

Het was tweede kerstdag 2023. En nee, dit is niet het verhaal van Flappie. Ik ontdekte tijdens het douchen een grote schijf in mijn rechterborst. Direct gingen er alarmbellen af en heb ik een afspraak gemaakt bij de huisarts. Die verwees mij gelijk de volgende dag door voor ééndagsdiagnostiek in het Zaans Medisch Centrum. Na een dag vol onderzoeken kwam het hoge woord eruit; ik had borstkanker. Een kwaadaardige tumor van zes centimeter bevond zich in mijn rechterborst. De arts wond er geen doekjes om. Dit zou een zwaar traject worden van een jaar chemotherapie, imunotherapie én amputatie van mijn borst.

Totaal overdonderd stond mijn leven ineens totaal op zijn kop. Twee weken later op 13 januari 2024 stond ik nog voor de allerlaatse en 25e keer op de planken met ' Code Rood '. Niet wetende wanneer en óf ik ooit nog terug zou keren naar het theater. Mijn concert die in februari stond gepland moest ik cancellen. Twee weken later lag ik aan het infuus in het ziekenhuis voor de eerste chemotherapie..

2024 was een ongelooflijk zwaar jaar voor mij. Het jaar waarin ik niet alleen ernstig ziek werd maar Barry en ik ook uit elkaar zijn gegaan. Het jaar waarin ik mijn relatie, een heel gezond deel van mezelf, mijn haar én mijn borst verloor.

Ik reageerde vreselijk hefitg op de chemotherapie. Op het laatst zat ik in een rolstoel en kwam de thuiszorg mij dagelijks douchen en aankleden. Ik had geen kwaliteit van leven meer en zag de behandeling niet langer zitten. 

In overleg met de oncoloog besloten we te stoppen met de chemotherapie omdat mijn lichaam het niet langer trok. Door naar de operatie. Op 3 september 2024 werd mijn borst geamputeerd met een directe reconstructie. Ik heb ervoor gekozen om dus niet plat te blijven. Tien dagen later kreeg ik het goede nieuws; ik was schoon! Tranen van opluchting en blijdschap toen ik het hoorde.

Omdat ze bij de amputatie nog een resttumor aantroffen
( die is verwijderd ) werd mij een nabehandeling van nog een jaar chemo / imunotherapie en vijf jaar hormoontabletten geadviseerd. Dit om mijn overlevingskans bij eventuele terugkeer van de kanker te vergroten. Ik heb ervoor gekozen geen nabehandeling te doen. Ik leef nu en wil mijn leven weer opbouwen. Wat de toekomst brengt weet uiteindelijk niemand. 

En wat doe ik nu ? Herstellen en revalideren.... 

Het was lichamelijk en mentaal een belachelijk loodzware tijd waar ik doorheen ging . Gelukkig had en heb ik nog steeds goede begeleiding van een medisch psycholoog van het ziekenhuis en het FACT team. Wonderbaarlijk genoeg ben ik mentaal ( al zeg ik het zelf ) heel erg sterk en stabiel gebleven. 

Op dit moment ben ik aan het revalideren van een enorme uitputtingslag. Mijn lijf is compleet op. Met kleine stapjes kom ik vooruit. Dit gaat bij mij vaak gepaard met een hoop frustratie en ongeduld. Maar komen doe ik er ongetwijfeld.  Ik heb mijzelf als doel gesteld om in het najaar van 2025 weer de planken op te gaan. Met wat precies? Daar ben ik nog mee bezig. Een show over de hele kankerzooi ? Of toch het concert wat ik in februari heb moeten cancellen ?
Misschien kom ik wel met iets totaal anders. Hou mijn website in de gaten als je nieuwsgierig bent geworden. 

Pluk de dag lieve mensen en geniet van de kleine dingen in het leven. Het kan allemaal zomaar anders zijn. 

Liefs Patricia